Na pewno ważny był moment - ukazała się wtedy, kiedy konsola NES rządziła rynkiem na świecie i była pierwszą taką grą wydaną szeroko w różnych językach. W stosunku do konkurencyjnego Dragon Quest była o wiele bardziej rozbudowana i jakby bardziej "zachodnia". O ile seria DQ inspirowana była wyraźnie Ultimą, tak Final Fantasy wzorowano bardziej na Wizardry. Gracz tworzył drużynę z kilku dostępnych klas zawodowych (a nie dostawał gotowych postaci), w grze pojawiło się wiele czarów oraz bardzo dużo ekwipunku dla określonych klas, zaś rozgrywka dawała możliwość wypróbowania różnych sposobów przechodzenia różnymi kombinacjami drużyny. Dwupoziomowy system profesji też był ciekawą rzeczą.
Zręcznie opracowano mechanizm podróży, stopniowo oddając graczowi kolejne środki lokomocji - zanim zdobędziemy latający statek, będziemy podróżować na piechotę, okrętem i łódką. Lochy są tu pełne skarbów, a ekonomia gry zbudowana została także w sposób bardzo zbalansowany, o wiele lepiej niż w Dragon Questach, gdzie często gracze musieli długo i mozolnie zdobywać pieniądze na nowy ekwipunek. Magia znowu przypominała serię Wizardry - było jej kilka szkół, z których jedna stawiała na walkę, inna na leczenie, inna na ochronę, a inna na osłabianie wroga.
Gra dostała wiele remaków, z których najnowszy to wersja androidowa z 2010. Za najpopularniejszą i najlepszą chyba uchodzi ta z 2004, wydana na konsolę Game Boy Advance. Wprowadzała ona trochę usprawnień mechanicznych, zupełnie nową, bardzo dobrą grafikę i dodatkowe lochy z bossami z kolejnych części gier.
Czy dzisiaj warto grać w taką grę? Przeszłam ją cała i grało mi się zaskakująco lekko - w żadnym momencie nie utknęłam, żaden boss nie doprowadził mnie do łez, nie miałam też momentów, w których kręciłam się po świecie, nie wiedząc, co i jak przez godziny. Zapewne wielu będzie po prostu chciało sprawdzić, od czego zaczęła się seria, która rządzi do dzisiaj. Przyznam, że Final Fantasy, mimo swojego wieku, nie jest męczące, jak niejedna stara gra, w której archaiczna mechanika potrafi współczesnego gracza zniechęcić skutecznie.Z drugiej strony, bardzo płytka i śladowa historia może zniechęcać - tutaj trzeba było poczekać do Final Fantasy II, aby nastąpił faktyczny przełom.
