Twórcy gier komputerowych dość szybko dostrzegli potencjał drzemiący w superbohaterach. Do dzisiaj powstaje takich gier dużo. Ale większość z nich to gry typowo zręcznościowe, strzelanki, skradanki lub bijatyki - generalnie produkcje angażujące przede wszystkim zręczność gracza. Ciekawostką na tym tyle może być "Noctropolis" - przygodowa gra grozy w superbohaterskich klimatach, wydana w 1994.
Główny bohater, Peter Grey, jest wiodącym niezbyt ciekawe życie księgarzem. Jakby tego było mało, jego ulubiona seria komiksowa, której bohaterem jest niejaki Darksheer, ma być właśnie zakończona. Peter bierze udział w zorganizowanym z tej okazji konkursie i, ku swojemu zaskoczeniu, wygrywa go. Dość osobliwy posłanie przynosi mu przesyłkę z nagrodą - specjalnie wydanym komiksem oraz dwiema monetami. Kiedy Peter bierze do ręki jedną z nich, pojawia się dziwny portal. Po przejściu przez niego nasz bohater odkrywa, że oto znalazł się w Noctropolis - mieście, w którym swoje przygody przeżywa uwielbiany przezeń bohater.
Peter nie ma jednak okazji, by szukać idola i prosić o autograf - zgodnie bowiem z historią opisywaną w komiksie, ten właśnie ogłosił koniec swojej kariery i zszedł ze sceny. Naturalnie, jego dawni wrogowie nie śpią - zwłaszcza, że dopiero co ktoś uwolnił z więzienia kilku najbardziej psychopatycznych wrogów Darksheera. Gdy nasz bohater odwiedza jednego z sojuszników byłego superbohatera, wówczas odkrywa grożące mu niebezpieczeństwo. Angażuje się i, chcąc nie chcąc, zostaje wybrany na kolejnego Darksheera. Mając do dyspozycji komiksową wiedzę oraz dawną pomocniczkę Darksheera - Stiletto, musi teraz sam przywrócić porządek w Noctropolis.
"Noctropolis" ma bardzo fajny początek - historia przedstawiona jest częściowo w konwencji zeszytów komiksowych, zawiązanie akcji też przypadło mi do gustu, pierwsza sprawa naszego bohatera także wypadła udanie. Sporo zatem obiecywałam sobie po tej przygodówce. I niestety, oczekiwania te nie do końca zostały spełnione, choć daleka jestem od twierdzenia, że "Noctropolis" jest grą słabą. Przywodzi mi trochę na myśl klimaty "Batmana" - może nieco bardziej paranormalnego, ale całościowo - owszem. Mamy tu dość gotyckie miasto, wrogów, którzy stanowią bandę psychopatycznych zbrodniarzy (niektórzy nawet przypominają typowo batmanowych antagonistów) i mrocznego superbohatera z pomocnikiem - a właściwie z pomocniczką.
"Noctropolis" wykorzystywało bardzo modne w połowie lat 90 rozwiązanie, polegające na uzupełnieniu gry filmami z prawdziwymi aktorami. Choć tutaj wykorzystano to wyłącznie w scenach dialogowych, to i tak jest tego sporo. A nie było tajemnicą, że praktycznie zawsze zwiększało to mocno budżet gry. W efekcie czego znakomita większość gier, które z tego skorzystały, skończyła się na jednej części - zwyczajnie nie były w stanie zarabiać na siebie dość dużo, aby koszt się zwrócił. Dotyczyło to nawet znanych marek i świetnych gier, takich jak choćby "Gabriel Knight". I nie inaczej było z "Noctropolis".
Mechanika gry opiera się na klasycznym schemacie przygodówkowym z tamtych lat, polegającym na znajdowaniu i używaniu przedmiotów. Mamy tu także kilka czasówek, a także dość nieśmiało wykorzystywane zagadki logiczne. Problemem może być fakt, że gra nie daje nam za bardzo podpowiedzi - kilka razy łapałam się na tym, że absolutnie nie wiem, co mam zrobić. Nie pomaga tu fakt, że rozwiązania pewnych problemów są mocno abstrakcyjne. Pewnym ułatwieniem jest fakt, że nie musimy wskazywać miejsca używania - jeśli jesteśmy w odpowiedniej lokacji i wybierzemy użycie przedmiotu, to nasza postać sama podchodzi gdzie trzeba i robi, co powinna. Dziwić może brak jakichkolwiek elementów zręcznościowych - taka gra prosiłaby się o nie. Ciekawostką jest to, że podczas dialogów często musimy wybierać odpowiednie odpowiedzi, by móc przejść dalej.
Nie znalazłam niestety żadnych informacji na temat wyników sprzedaży tej gry - sam fakt że nie doczekała się kontynuacji (a jej finał to sugeruje) pozostaje tu jednak swego rodzaju odpowiedzią. Recenzje były mieszane - chwalono aspekty techniczne, ale zwracano uwagę, że koncepcja gry ewidentnie przerosła jej twórców i nie byli oni w stanie należycie poprowadzić fabuły. Kilka lat temu gra doczekała się reedycji na Steamie i GoGu, dodano achievmenty oraz wyeliminowano kilka bugów.
Podsumowując, to jedna z tych gier, które obiecują więcej niż faktycznie dają. Początek budzi dużej nadzieje, potem jednak gra leci zwyczajnie za szybko, nie pozwalając zatrzymać się przy którymkolwiek z wątków fabularnych na dłużej. Nie jest to żaden zaginiony diament, bardziej ciekawostka z najlepszej chyba dla gier przygodowych epoki, jaką była pierwsza połowa lat 90.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz